در دل روستای کهن مگار، جایی که کودکانش با رویای تاب و سرسرههای رنگی قد میکشند، پارکی خاموش و متروکه به نماد فراموشی بدل شده است؛ فضایی ساختهشده برای شادی کودکانه، اما رهاشده در حصار فاصله، ناامنی و بیتوجهی.