وقتی زنان بلوچ موتور توسعه می‌شوند؛

زنان بلوچ قهرمانان خاموش توسعه

به گزارش خبرنگار گروه اقتصادی پایگاه خبری تحلیلی «صدای‌ماشکید»، بلوچستان سرزمین تضادهاست؛ از یک‌سو محرومیت و کم‌توجهی، و از سوی دیگر مردمانی که با کمترین امکانات بزرگ‌ترین آرزوها را می‌سازند. در این میان، زنان بلوچ سهمی دوچندان از سختی‌ها دارند، اما بارها ثابت کرده‌اند که ستون‌های واقعی توسعه‌اند. نسیمه بارکزائی یکی از همان زنانی است […]

به گزارش خبرنگار گروه اقتصادی پایگاه خبری تحلیلی «صدای‌ماشکید»، بلوچستان سرزمین تضادهاست؛ از یک‌سو محرومیت و کم‌توجهی، و از سوی دیگر مردمانی که با کمترین امکانات بزرگ‌ترین آرزوها را می‌سازند. در این میان، زنان بلوچ سهمی دوچندان از سختی‌ها دارند، اما بارها ثابت کرده‌اند که ستون‌های واقعی توسعه‌اند. نسیمه بارکزائی یکی از همان زنانی است که نگاه جامعه را به نقش زنان در مدیریت و آبادانی تغییر داده است.

از کلاس درس تا دهیاری؛ تولد یک الگو
بارکزائی سال‌هاست معلمی دلسوز در مدارس روستای کولک است، اما آنچه او را از دیگران متمایز کرده، تصمیمش برای پذیرفتن مسئولیت دهیاری و ورود به عرصه‌ای است که در گذشته تقریباً به‌طور کامل در اختیار مردان بود.

کارآفرینی زنانه در دل محرومیت
در نگاه نخست، کولک روستایی کوچک و دورافتاده است اما با مدیریت نسیمه بارکزائی، این روستا به نماد خودکفایی و کارآفرینی زنانه تبدیل شده است.

او نه‌تنها زنان خانه‌دار را به مشارکت در فعالیت‌های اقتصادی ترغیب کرده، بلکه با ایجاد کارگاه‌های سوزن‌دوزی، راه‌اندازی گلخانه کوچک و احداث استخر پرورش ماهی، گام‌های عملی در جهت توسعه پایدار برداشته است.

گل بی‌بی اربابی از اهالی روستای کولک در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «صدای‌ماشکید»، بیان کرد: خانم بارکزائی در هر خانه‌ای بذر امید پاشیده است.

وی با فراهم کردن بستر فروش محصولات محلی در نمایشگاه‌های استانی و بازارهای مجازی، توانسته زمینه درآمدزایی برای ده‌ها زن و خانواده را فراهم کند.


سوزن‌دوزی؛ پیوند هنر و معیشت
اربابی خاطرنشان کرد: در بلوچستان، سوزن‌دوزی تنها یک هنر نیست؛ زبان هویت و فرهنگ است. نسیمه بارکزائی با حمایت از بانوان سوزن‌دوز روستا، این میراث فرهنگی را به یک فرصت اقتصادی تبدیل کرده است.

وی گفت: برای زنان آموزش‌دیده، کارگاه‌هایی در خانه‌های محلی فراهم کرده و حتی طرح‌هایی برای فروش آنلاین این محصولات در دست اجرا دارد.


گلخانه‌ای که از امید جوانه زد
یکی از برجسته‌ترین اقدامات او، تأسیس گلخانه‌ای کوچک در حاشیه روستاست. در شرایطی که خشکسالی و کم‌آبی نفس زمین را گرفته، او با استفاده از روش‌های آبیاری نوین و مشاوره کارشناسان جهاد کشاورزی، توانسته گلخانه‌ای سرسبز از سبزیجات و گیاهان دارویی راه‌اندازی کند.

این گلخانه نه‌تنها نیاز غذایی بخشی از روستا را تأمین می‌کند بلکه به محلی آموزشی برای دانش‌آموزان و زنان علاقه‌مند تبدیل شده است.


پرورش ماهی؛ وقتی آب، نماد زندگی می‌شود
در منطقه‌ای خشک و کم‌آب، فکر احداث استخر پرورش ماهی شاید رویایی غیرممکن به‌نظر برسد، اما برای نسیمه بارکزائی، غیرممکن واژه‌ای بی‌معناست.

نسیمه بارکزائی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «صدای‌ماشکید»، بیان کرد: با استفاده از چاه‌های نیمه‌عمیق و تسهیلات خرد، استخر کوچکی راه‌اندازی کردم که اکنون منبع درآمد چند خانواده روستایی است.

وی افزود: این طرح با استقبال جوانان کولک روبه‌رو شده و به الگویی برای دیگر روستاهای مهرستان بدل گشته است.

زنان، موتور محرک توسعه محلی
بارکزائی ادامه داد: سرمایه اجتماعی زنان روستایی اگر فرصت بروز یابد، می‌تواند شکاف‌های توسعه‌ای مناطق محروم را پر کند.

وی افزود: بلوچستان، سرزمین استعدادهای خاموش است و کارآفرینی یکی از آن جرقه‌هایی است که می‌تواند جریان روشنایی را در مسیر توسعه تسریع کند.

این کارآفرین گفت: مدیریت زنانه نه‌تنها احساسی نیست، بلکه علمی، دقیق و مبتنی بر مشارکت اجتماعی است.

وی تصریح کرد: می‌خواهم هر دختر بلوچ بداند که می‌تواند. حتی اگر امکانات ندارد، باید شروع کند. تغییر از دل همین خانه‌های ساده آغاز می‌شود.

بارکزائی خاطرنشان کرد: وقتی بانوان درآمد خود را داشته باشند، احساس استقلال و اعتمادبه‌نفس در خانواده و جامعه تقویت می‌شود. این یعنی توسعه واقعی.

زنان بلوچ؛ پیشگامان تغییر در سکوت
در کنار ده‌ها پروژه کوچک و بزرگ، شاید مهم‌ترین دستاورد نسیمه بارکزائی، تغییر ذهنیت جامعه محلی نسبت به نقش زنان باشد. اکنون بسیاری از دختران کولک با دیدن او، در رؤیای مدیر شدن، کارآفرین شدن و تحصیل‌کرده شدن‌اند.

نسیمه بارکزائی تنها روایت یک زن موفق نیست؛ حکایت نسلی از زنان بلوچ است که در برابر محدودیت‌ها زانو نمی‌زنند. او ثابت کرده که در دل فقر، می‌توان اقتصاد ساخت؛ در دل سکوت، می‌توان فریاد پیشرفت سر داد؛ و در دل کویر، می‌توان گل کاشت.

کولک امروز دیگر تنها یک روستا نیست؛ نمادی است از اراده، خودباوری و زنانی که آموخته‌اند اگر زمین سخت است، ریشه‌ها باید عمیق‌تر شوند.

انتهای خبر/