یادداشت؛
حجاب آیینه‌ای از حیا و خودشناسی
حجاب مفهومی فراتر از پوشش ظاهری است و ابعادی همچون حیا، وقار و خودشناسی را در بر می‌گیرد. در فضای تربیتی مدرسه، ضروری است این مفهوم به‌درستی و با نگاهی عمیق برای نسل نوجوان تبیین شود.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صدای‌ماشکید» به نقل از سفیرشرق، افسانه شهرکی فعال فرهنگی و اجتماعی در یادداشتی نوشت؛ این روزها در مکان‌های عمومی، نگاه‌های پرسش‌گر دختران نوجوان بیشتر از همیشه ذهنم را درگیر کرده است. نه فقط به‌عنوان یک مربی پرورشی، بلکه به‌عنوان زنی که روزی در جایگاه همین دخترها ایستاده، خوب می‌دانم که حجاب برای بسیاری از آن‌ها فقط یک‌تکه پارچه روی سر نیست. حجاب، اگر درست فهمیده نشود، می‌تواند به «دیوار فاصله» تبدیل شود؛ اما اگر درست معرفی شود، می‌شود «پل ارتباط» میان انسان و خودش، خالقش و جامعه‌اش.
حجاب واژه‌ای فراتر از ظاهر
باید بپذیریم که امروز، حجاب برای بسیاری از فرزندان ما نه یک ارزش الهی که بیشتر یک قانون یا اجبار اجتماعی است؛ و شاید بخشی از این برداشت، تقصیر ما بزرگ‌ترهاست که گاهی آن‌قدر از ظاهر حجاب حرف زده‌ایم که روح آن را فراموش کرده‌ایم.
از حیا تا وقار؛ گمشده‌های فهم عمیق حجاب
وقتی از وقار می‌گویم، داستان دخترانی را تعریف می‌کنم که با رفتارشان، با نگاهشان، با سکوت و حرفشان، احترام می‌آفرینند؛ حتی اگر حجاب کامل نداشته باشند. بعد می‌گویم که حجابِ ظاهری، اگر باوقار همراه نباشد، گاهی فقط یک نقاب است. اما اگر از درون بجوشد، زیباست، اصیل است، و اثرگذار.
بارها دیده‌ام که وقتی حجاب را فقط در چارچوب روسری و مانتو تعریف می‌کنیم، دختران نوجوان احساس می‌کنند با یک قانون تحمیلی طرف‌اند. اما وقتی به آن‌ها نشان می‌دهیم که حجاب یعنی «شناخت خود»، یعنی «ارزش قائل‌شدن برای خود»، یعنی «من کی هستم و چطور می‌خواهم دیده بشم»، آن وقت موضوع فرق می‌کند.
خودشناسی؛ نقطه آغاز انتخاب آگاهانه
خودشناسی، کلید پذیرش حجاب است. من باور دارم دختری که خودش را بشناسد، برای جسم و روحش حرمت قائل می‌شود. دیگر نمی‌خواهد هر نگاهی او را ارزیابی کند. دیگر دنبال تأیید مداوم از دیگران نیست. او حجاب را انتخاب می‌کند، چون خودش را انتخاب کرده. این نگاه، حجاب را از «دستور بیرونی» به «تصمیم درونی» تبدیل می‌کند و اینجاست که تربیت موفق اتفاق می‌افتد.
نگاه نسل امروز؛ پرسش‌گر، تحلیل‌گر، نیازمند صداقت
باید صادق باشیم که نسل امروز هوشمندتر، تحلیل‌گرتر و منتقدتر از نسل‌های پیشین است. دختران امروز، به حرف‌های آماده و شعارهای تکراری قانع نمی‌شوند. آن‌ها پرسش‌گرند و حق دارند پاسخ‌هایی عمیق، محترمانه و شفاف بشنوند. اگر ما مربیان و معلمان نتوانیم معنای عمیق‌تری از حجاب را برایشان بازگو کنیم، طبیعی است که جذب روایت‌های سطحی یا حتی معارض شوند.
شاید وقت آن رسیده باشد که روش‌هایمان را تغییر دهیم. به‌جای تذکرهای خشک انضباطی، باید با نوجوانان وارد گفتگوی صادقانه شویم. از تجربه‌هایشان بپرسیم، شنوندهٔ دغدغه‌هایشان باشیم و مهم‌تر از همه، آن‌ها را در مسیر شناخت خود و ارزش‌هایشان همراهی کنیم.
اگر قرار است حجابت، فقط روسری باشد، اما حیا و وقار نداشته باشی، آن روسری چه چیزی را می‌پوشاند؟ و اگر کسی حیا و وقار دارد؛ اما هنوز باحجاب ظاهری ارتباط نگرفته، نباید او را قضاوت کنیم. مسیر هر کس برای رسیدن به درک کامل، متفاوت است.
وظیفه ما فعالان فرهنگی این نیست که حجاب را تحمیل کنیم، بلکه باید آن‌قدر زیبا و عمیق از آن بگوییم که دخترانمان خودشان بخواهند به این ارزش نزدیک شوند. باید بدانند که حجاب فقط پوشش نیست؛ یک نگرش است. نگرشی که از احترام به خود آغاز می‌شود و به انتخابی از سر آگاهی ختم می‌شود.
حجاب، اگر فقط روسری باشد، چیزی کم دارد. اما اگر در کنار روسری، حیا، وقار و خودشناسی هم باشد، دیگر فقط یک پوشش نیست؛ یک معرفت است.
انتهای خبر/
ارسال دیدگاه
انتشار یافته : 0