کودکان کهن مگار در حسرت تفریح سالم

به گزارش از پایگاه خبری تحلیلی «صدای ماشکید»؛ تفریح و بازی سالم از نیازهای اولیه دوران کودکی است؛ نیازی که نه‌تنها در رشد جسمی و روانی کودکان تأثیرگذار است، بلکه زمینه‌ساز تعامل اجتماعی، تقویت مهارت‌های فردی و شکل‌گیری شخصیت آنان نیز محسوب می‌شود. اما در روستای کهن مگار، این نیاز ساده و بدیهی به دغدغه‌ای جدی تبدیل شده است؛ دغدغه‌ای به نام پارک بلااستفاده.

پارک کودک روستای کهن مگار، که با هزینه و تلاش مسئولان و خیرین محلی احداث شده، اکنون به فضایی مهجور و متروکه بدل شده است. این پارک به دلیل موقعیت مکانی نامناسب و فاصله زیاد از مرکز روستا، عملاً از چرخه استفاده کودکان خارج شده و اغلب خالی و بدون استفاده باقی می‌ماند.

اهالی روستا، به‌ویژه مادران، در گفتگو با خبرنگار صدای ماشکید اظهار داشتند که حضور کودکان در این پارک نیازمند طی مسیر طولانی و گاه ناامن است؛ مسیری که با توجه به نبود وسایل نقلیه عمومی و روشنایی کافی، برای خانواده‌ها خطرناک و دشوار است. در نتیجه، کودکان ناچارند در کوچه‌ها، خیابان‌ها و محوطه‌های ناایمن بازی کنند؛ محیط‌هایی که نه‌تنها فاقد امکانات لازم برای بازی هستند، بلکه گاهی امنیت جانی آنان را نیز تهدید می‌کنند.

برخی از فعالان اجتماعی روستا با اشاره به این مشکل، پیشنهادهایی چون انتقال پارک به موقعیتی مرکزی‌تر یا ایجاد چند فضای بازی کوچک و ایمن در محله‌های درون روستا را مطرح کرده‌اند. به گفته آنان، حتی احداث فضاهای ساده ولی در دسترس، می‌تواند گره‌گشای این مشکل و عاملی برای شادابی نسل آینده باشد.

پاسخ دهیار کهن مگار به نگرانی‌ها

در پاسخ به این دغدغه‌ها، پرویز اربابی، دهیار روستای کهن مگار، در گفتگو با صدای ماشکید گفت: «نزدیکی پارک به زمین چمن مصنوعی روستا و همسایگی آن با مرکز جامع سلامت که به‌زودی شروع به کار خواهد کرد، در آینده باعث خواهد شد که کودکان وقت خود را به درستی در این پارک سپری کنند.»

او همچنین به مشکل نبود روشنایی در پارک اشاره کرد و افزود: «با افزایش توزیع شبکه برق، این مشکل نیز برطرف خواهد شد و پارک در شب هم قابل استفاده خواهد بود.»

راه‌حلی برای امروز، نه فقط وعده‌ای برای فردا

در حالی که سخنان دهیار حاوی نکاتی امیدوارکننده در خصوص آینده این فضاست، اما نگرانی اصلی خانواده‌ها و فعالان اجتماعی به وضعیت فعلی و قابل لمس کودکان بازمی‌گردد.

توسعه‌های وعده‌داده‌شده ــ مانند شروع به کار مرکز سلامت یا حل مشکل روشنایی – هرچند مثبت هستند، اما تا زمان تحقق کامل آن‌ها، کودکان این روستا همچنان از فضای بازی ایمن و در دسترس محروم‌اند.

علاوه بر این، موقعیت فعلی پارک حتی در صورت روشنایی و امنیت بیشتر، برای بسیاری از خانواده‌ها دور از دسترس خواهد ماند، چرا که زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی یا ایاب‌وذهاب کودکان به آنجا همچنان فراهم نیست.

راه‌حل‌هایی چون احداث فضاهای کوچک‌تر و محله‌ای برای بازی، با صرف هزینه کمتر و امکان بهره‌برداری سریع‌تر، می‌تواند پاسخی کاربردی به این نیاز فوری باشد.

صدای کودکان کهن مگار را بشنویم؛ پیش از آن‌که فراموشی، شادی کودکی‌شان را خاموش کند.

پایان خبر/