همه را به تمسک جستن به معصومین (ع) وصیت می‌کنم

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صدای‌ماشکید»،  شهید «غلامرضا پیشداد»، دوم اسفندماه ۱۳۴۳، در شهرستان زاهدان به دنیا آمد. پدرش عیسی، کارمند مخابرات بود و مادرش مریم نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. طلبه علوم دینی و حوزوی بود. به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و دوم بهمن‌ماه ۱۳۶۴، در بمباران هوایی فاو عراق بر اثر اصابت ترکش به قلب، شهید شد. پیکر وی را در بهشت مصطفی زادگاهش به خاک سپردند.

بسم‌الله الرحمن الرحیم
«الحمد الله الذی انجز وعده و نصر عبده و اعز جنده».
«وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ».
«اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له و اشهد ان محمداً عبده و رسوله و اشهد ان علیاً و اولاده المعصومین حجج الله»
این وصیت بنده حقیر و ذلیل و ضعیف و روسیاه مرتضی پیشداد می‌باشد که در کمال صحت و سلامت و آزادی نوشتم. شهادت می‌دهم که اهل‌بیت عصمت و طهارت در راه خدا مصائب عظیمی را تحمل کردند و شهادت می‌دهم که هر کس که به آل رسول (ص) ظلم کرد و آنان که به این اعمال راضی بودند، همگی در آتش جهنم تا ابد در عذاب خواهند بود.
«یا اباعبدالله أنّی سلمٌ لِمَنْ سالَمَکُم وحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ».
خداوندا تو را به حق فاطمه زهرا (س) قسم می‌دهم، دست ما را از دامان اهل‌بیت پیامبر (ص) کوتاه مگردان. خداوندا بنده‌ای روسیاه و ذلیل رو به درگاه تو کرده درحالی‌که به گناهانم معترفم و اعتراف می‌کنم که «ظَلَمْتُ نَفْسی» و اعتراف می‌کنم که خودم به‌هیچ‌وجه لیاقت نداشتم و ندارم که در جبهه نبرد حق علیه باطل شرکت کنم. و این تو بودی که از راه لطف و کرم این توفیق را به من عنایت کردی. حال چگونه تصور کنم که در این میدان نبرد رهایم کنی و کمک‌هایت را از من دریغ کنی. هیهات! خداوندا تو کریم‌تر از آنی که با موجودی ضعیف این‌گونه رفتار کنی. همیشه اشتباه از کوچک‌ها بوده و بخشش از بزرگ‌ها.
خداوندا تو خود می‌دانی که کوچک‌ترین ذره ناچیز من هستم و بزرگ‌ترین موجودی که در وصف نگنجد تویی. پس اشتباهات را بر این پست‌ترین بنده‌ات ببخش. بارالها عمری است که حسین (ع)، حسین (ع) می‌گویم درست است که این حال را هم تو دادی، ولی اگر مرا به جهنم ببری (که سزاوار آنم) حسین (ع) تو ناراحت خواهد شد. ناراحتی امام حسین (ع) ناراحتی مادرش زهرای اطهر (س) خواهد بود و ناراحتی فاطمه زهرا (س) ناراحتی رسول‌الله (ص) و ناراحتی رسول (ص) تو ناراحتی تو خواهد بود، پس به فضل و کرم خود با من رفتار نما و به احترام پیامبر اکرم (ص) و اهل‌بیتش (ع) بر من ببخش جرم و گناهم را.
وصیت می‌کنم همه را به تمسک جستن به معصومین (ع). بر شما باد نماز اول وقت و جماعت. بر شما باد اطاعت از ولایت‌فقیه. بر شما باد قرائت قرآن بر شما باد کمک جانی و مالی بر جبهه. بر شما باد حفظ حجاب اسلامی.
خانواده عزیزم اگر خداوند توفیق داد و مرا به لقاء خود رساند نمی‌گویم گریه نکنید ولی به یاد علی‌اکبر (ع) و قاسم (ع) حسین (ع) گریه کنید و به یاد داشته باشید که با توفیقات الهی برای یاری دین خدا و لبیک گفتن به ندای حسین (ع) به جبهه آمدم و امانتی بودم از خداوند نزد شما و حال خداوند امانتش را پس گرفته لذا برای چیزی که مال خودتان نبوده زیاد ناراحت نشوید. حضرت زینب (س) را الگوی خود قرار دهید.

انتهای خبر/