همسرم، فرزندانمان را یاورانی برای امام و اسلام تربیت کن

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صدای‌ماشکید»، شهید محمود کارگر، پانزدهم شهریور ۱۳۴۰، در روستای قائم‌آباد از توابع شهرستان بیرجند دیده به جهان گشود. پدرش غلامرضا، بنا بود و مادرش سکینه نام داشت، تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. سال ۱۳۶۰ ازدواج کرد و صاحب دو پسر شد. به‌عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت. بیست و ششم اسفندماه ۱۳۶۳، در شرق رود دجله عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در بهشت مصطفی شهرستان زاهدان قرار دارد.

بسم‌الله الرحمن الرحیم
شکر خدایی را که به من توفیق داد تا باری دیگر با خصم زبون، دشمن انسانیت و اسلام و مسلمین مزدوران بعثی رودررو قرار گیرم و بتوانم دینم را به اسلام و مسلمین ادا نمایم.
خدا را سپاس می‌گویم که توفیق پیدا کردم در جمع عاشقان اباعبدالله (ع) قرار بگیرم و همراه جزو سربازان امام‌زمان (عجل‌الله تعالی فرجه الشریف) باشم. دوست دارم با یک پیروزی کامل چنانچه صلاح‌ومصلحت خداوند باشد به آرزوی دیرینه‌ام برسم و خدایا توفیق شهادت را نصیبم بفرما.
«اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمداً رسول‌الله و اشهد ان علیا ولیاً الله»
اگر چنانچه توفیق فوز عظمای شهادت نصیبم گردید، از همه امت حزب‌الله می‌خواهم و همچنین از خانواده عزیزم که در سوگ من گریه نکنید. نمی‌گویم اصلاً گریه نکنید؛ اما سعی کنید، گریه‌هایتان برای مظلومیت اباعبدالله الحسین (ع) باشد. از همه دوستان، اقوام و آشنایان حلالیت می‌طلبم.
پدرم، مادرم هیچ‌وقت نتوانستم حق شما را ادا کنم و امیدوارم مرا ببخشید و در عزای من فقط صبر پیشه کرده و دست از حمایت از ذخیره خدا روی زمین، خمینی بت‌شکن برندارید. ای امت اسلام، ای امت شهیدپرور قدر امام را بدانید. نکند خدای‌نکرده دلش را برنجانید و اما تو همسر عزیزم می‌دانم هیچ کاری جهت آسایش تو و فرزندانمان نکرده‌ام و از رویت خجالت می‌کشم، فقط می‌گویم عفو کن و سعی کن یونس و محسن را یاورانی برای امام و اسلام تربیت کنی. تا اسلحه‌ام را برگیرند و جایم را پر کنند.
چون وقت نیست همه شما را به خدا می‌سپارم. خداحافظ پدرم، مادرم، خواهرانم، برادرم، همسر عزیزترم، یونس و محسن عزیزانم. خداحافظ.

انتهای خبر/