مطالبه عدالت آموزشی در روستاهای کم‌برخوردار مهرستان

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صدای‌ماشکید»، وجود فضاهای آموزشی استاندارد، ایمن و متناسب با جمعیت دانش‌آموزی، یکی از پایه‌های اصلی توسعه در مناطق روستایی است. در شهرستان مهرستان، مدارسی که بدون حصار، با کمبود کلاس یا امکانات ناقص فعالیت می‌کنند، نه‌تنها کیفیت یادگیری را تهدید می‌کنند، بلکه امنیت جسمی و روانی کودکان را در معرض خطر قرار می‌دهند.

روستای گرسامان بالا از توابع بخش بیرک شهرستان مهرستان، با جمعیتی قابل‌توجه از دانش‌آموزان به‌ویژه بیش از ۱۲۰ دانش‌آموز پایه ابتدایی نمونه‌ای روشن از ضرورت توجه فوری به زیرساخت‌های آموزشی است؛ روستایی که سال‌ها با کمبود فضا، نبود حصار و حذف مدرسه متوسطه اول مواجه بوده و این مسائل بر روند تحصیل دانش‌آموزان، به‌خصوص دختران، تأثیر مستقیم گذاشته است.

مطالبه جدی مردم گرسامان بالا برای بازگرداندن مدرسه متوسطه اول
عبدالحمید دهانی، شورای روستای گرسامان بالا، در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «صدای‌ماشکید»، درباره وضعیت آموزش این منطقه بیان کرد: گرسامان بالا امروز با بیش از ۱۲۰ دانش‌آموز ابتدایی، هیچ فضای آموزشی متناسب با این جمعیت ندارد. کمبود کلاس، کیفیت پایین فضاهای موجود و نبود امکانات پایه‌ای، مستقیماً روند یادگیری فرزندان ما را تحت‌تأثیر قرار داده است.

وی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به سابقه وجود مدرسه متوسطه اول در روستا افزود: نکته بسیار مهم این است که در گذشته در گرسامان، دبیرستان پایه اول فعال بود اما بعدها حذف شد. با برداشته‌شدن این مدرسه، دختران روستای ما و حتی چند روستای همجوار عملاً از ادامه تحصیل بازماندند؛ چون امکان رفت‌وآمد برای آن‌ها وجود ندارد و خانواده‌ها به‌دلیل مسیر، امنیت و هزینه، حاضر نیستند دختران‌شان را به چد بفرستند.

دهانی تأکید کرد: مسئله دیگر، نبود حصار مدرسه است. وقتی دیوار حفاظتی وجود ندارد، ورود حیوانات، خودروهای عبوری یا افراد متفرقه می‌تواند هر لحظه جان بچه‌ها را تهدید کند. ما این موضوع را بارها به مسئولان اعلام کرده‌ایم و امیدواریم هرچه سریع‌تر رفع شود.

ادهم اربابی، یکی از والدین دانش‌آموزان گرسامان بالا در گفتگو با خبرنگار ما اظهار کرد: بچه‌های ما حق دارند در مدرسه‌ای امن و مجهز درس بخوانند. وقتی مدرسه حصار ندارد و کلاس‌ها کافی نیست، هم ما نگرانیم و هم بچه‌ها تمرکز لازم را ندارند.

وی افزود: از وقتی مدرسه متوسطه اول را برداشتند، ما مشکل جدی پیدا کردیم. مسیر چد برای دختران خطرناک و غیرقابل‌قبول است. به همین دلیل خیلی از دختران مجبور شدند ترک‌تحصیل کنند. این یعنی آینده یک نسل از بین می‌رود.

او ادامه داد: هرچند مدرسه شبانه‌روزی پسرانه میثم چد و مدرسه دخترانه پروین چد وجود دارد، اما خانواده‌ها به‌خصوص برای دخترها با شرایط مسیر و دوری از خانه کنار نمی‌آیند. مسئولان باید این واقعیت میدانی را ببینند.

تصمیمات آموزشی گرسامان بالا بر پایه کیفیت و ملاحظات سازمانی است
محمدعلی دهانی، در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «صدای‌ماشکید»، بیان کرد: مدارس دخترانه هاجر (با ۵۰ دانش‌آموز و ۲ کلاس) و مدرسه پسرانه رنجبر (با ۴۹ دانش‌آموز و ۲ کلاس) دارای فضای آموزشی مجزا بوده و موضوع حصارکشی و ایمن‌سازی آن‌ها در دستور کار قرار گرفته است. پیگیری‌های لازم با اداره کل نوسازی و خیرین انجام شده و نتیجه عملی آن به‌زودی محقق خواهد شد.

رئیس اداره آموزش و پرورش شهرستان مهرستان، افزود: در خصوص مقطع متوسطه اول، با توجه به آمار اندک دانش‌آموزی در گرسامان و فاصله سه کیلومتری تا مدارس شبانه‌روزی پسرانه میثم چد و مدرسه دخترانه پروین چد، هدایت دانش‌آموزان به این مدارس از نظر سازمانی صحیح و منطقی است. ایجاد مدرسه مستقل در گرسامان نه تنها موجب ریزش آمار مدارس چد خواهد شد، بلکه به تشکیل کلاس‌های چندپایه و افت کیفیت آموزشی منجر می‌گردد.

وی گفت: برای دانش‌آموزان پسر، خوابگاه شبانه‌روزی در چد فراهم شده و مسیر طی‌شده به مراتب بهتر از ایجاد مدرسه‌ای با کیفیت آموزشی پایین در جوار روستا خواهد بود.

دهانی تصریح کرد: در خصوص کمبود فضا نیز، با توجه به وجود ۴ کلاس فیزیکی و آمار فعلی دانش‌آموزان، مشکل حاد و بحرانی در این زمینه وجود ندارد؛ با این حال موضوع توسعه و بهبود فضاهای آموزشی در دستور کار قرار داشته و پیگیری خواهد شد. بنابراین، موضوع حصار مدارس در حال پیگیری و رفع است و در خصوص متوسطه اول نیز تصمیم اتخاذشده بر پایه ملاحظات آموزشی، سازمانی و کیفیت‌بخشی بوده و به نفع دانش‌آموزان منطقه می‌باشد.»

گرسامان بالا در نقطه تلاقی واقعیت‌های میدانی و سیاست‌های آموزشی
تحلیل وضعیت آموزشی گرسامان بالا نشان می‌دهد که مسئله تنها «ساختمان مدرسه» نیست؛ بلکه مجموعه‌ای از عوامل شامل امنیت، دسترسی، عدالت جنسیتی و کیفیت آموزشی در این موضوع دخیل‌اند.

سه محور اصلی قابل‌تأمل است:
۱. حذف مدرسه متوسطه اول و تأثیر مستقیم بر ترک‌تحصیل دختران

واقعیت میدانی نشان می‌دهد که فاصله سه کیلومتری تا چد—هرچند از نگاه سازمانی منطقی باشد—برای بسیاری از دختران روستا قابل طی‌کردن نیست. در نتیجه حذف مدرسه، بخشی از دختران مسیر تحصیل را نیمه‌تمام رها کرده‌اند. این موضوع یک زنگ خطر جدی در زمینه عدالت آموزشی است.

۲. نیاز فوری به حصار حفاظتی و ایمن‌سازی مدارس

هر دو طرف مردم و آموزش‌وپرورش بر این موضوع اتفاق‌نظر دارند. حصارکشی یک اقدام فوری برای جلوگیری از تهدیدات جانی و روانی دانش‌آموزان است.

۳. فاصله میان منطق اداری و واقعیت زندگی مردم منطقه

آموزش‌وپرورش بر اساس آمار تصمیم می‌گیرد، اما خانواده‌ها براساس شرایط فرهنگی، امنیتی و جغرافیایی. این فاصله باید با راه‌حل‌های میانی مانند: سرویس رفت‌وآمد امن، کلاس تقویتی یا تجمیعی، استقرار موقت دبیر متوسطه در روستا، ایجاد پایگاه آموزشی کوچک
کم‌رنگ‌تر شود.

با تکمیل حصار مدارس، توسعه فضاهای آموزشی و بازنگری در سیاست هدایت دانش‌آموزان به چد به‌ویژه برای دختران می‌توان امیدوار بود که آینده تحصیلی دانش‌آموزان گرسامان بالا تضمین شده و فاصله میان مطالبات مردم و سیاست‌های آموزشی کاهش یابد.

انتهای خبر/