تغذیه سالم و تحرک، کلید مدیریت دیابت

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «صدای‌ماشکید»، دیابت، فراتر از یک عارضه پزشکی فردی، به یک اپیدمی جهانی تبدیل شده که سلامت جامعه را هدف قرار داده است.

این بیماری مزمن که هیچ گروه سنی را مستثنی نمی‌کند، نیازمند یک رویکرد چندوجهی است که آگاهی عمومی، تشخیص زودهنگام و مراقبت مستمر را در تمام ابعاد زندگی فردی و جمعی، به‌ویژه در محیط‌های شغلی، نهادینه سازد.

تأکید جهانی بر «دیابت و محیط کار» در سال ۲۰۲۵، نقطه‌ی عطفی در رویکرد به این بیماری است. این شعار هوشمندانه، نه تنها بر نیاز مبرم به دسترسی برابر به مراقبت‌های بهداشتی تأکید دارد، بلکه بر ضرورت ایجاد «محیط‌های حمایتی» تأکید می‌کند؛ محیط‌هایی که عزت نفس و توانایی خودمدیریتی افراد مبتلا را تقویت کنند، نه اینکه به‌واسطه استرس شغلی یا تبعیض، چالشی جدید بر دوش آن‌ها بگذارند.

در بستر داخلی، اقداماتی مانند برگزاری هفته ملی دیابت، تلاشی سازمان‌یافته برای برجسته ساختن این چالش حیاتی است. هدف این برنامه‌ها، فراتر از اطلاع‌رسانی ساده، کاشتن بذر آگاهی نسبت به عوامل کلیدی مدیریت دیابت، از جمله تغذیه سالم و فعالیت بدنی منظم، در فرهنگ عمومی است؛ چرا که غفلت از این مسائل می‌تواند منجر به عوارض جبران‌ناپذیر و مرگ‌های قابل پیشگیری شود.

زندگی با دیابت

محمد احمدی بیمار مبتلا به دیابت در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «صدای‌ماشکید»، بیان کرد: بزرگترین درس، مسئولیت‌پذیری مطلق بود. قبل از دیابت، زندگی را بدون توجه به آنچه می‌خوردم یا میزان فعالیتی که داشتم، ادامه می‌دادم. حالا هر لقمه غذا، هر ساعت خواب، و هر قدمی که برمی‌دارم، یک تصمیم آگاهانه است. دیابت به من یاد داد که بدن من، خانه من است و باید از آن مراقبت کنم، نه اینکه منتظر باشم تا خراب شود و بعد تعمیرش کنم.

وی افزود: اوایل سخت بود، همه چیز ممنوعه به نظر می‌رسید. اما با کمک متخصص تغذیه، یاد گرفتم که تمرکز را از «ممنوعیت» به «جایگزینی هوشمندانه» تغییر دهم. مثلاً به جای شیرینی سنتی، از میوه‌ها یا دسر با شیرین‌کننده جایگزین استفاده می‌کنم. نکته کلیدی این است که هیچ چیز به طور مطلق ممنوع نیست، بلکه زمان‌بندی و مقدار آن مهم است.

آگاهی ملی، پیشگیری، نجات جان‌های بسیار
بیمار مبتلا به دیابت گفت: استرس کاری و نشستن طولانی مدت چالش‌برانگیز است. گاهی اوقات، یک جلسه طولانی برنامه اندازه‌گیری قند خون یا تزریق انسولین را به هم می‌زند. به همین دلیل، تلاش می‌کنم همیشه یک میان‌وعده سالم در میز کارم داشته باشم و هر ساعت یک استراحت کوتاه برای حرکت انجام دهم. درک همکاران و مدیران هم بسیار کمک‌کننده است.

احمدی در پایان خاطرنشان کرد: شوک اولیه طبیعی است، اما اجازه ندهید این تشخیص، هویت شما را تعریف کند. دیابت بخشی از زندگی شماست، نه کل آن. فعال باشید، از علائم بدن‌تان آگاه شوید و از تیم پزشکی خود به عنوان بهترین دوستتان استفاده کنید. با آگاهی و تعهد، می‌توان زندگی بسیار عادی و با کیفیتی داشت.

خداداد شیخ‌زاده، معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «صدای‌ماشکید»، با گرامیداشت هفته ملی دیابت و روز جهانی دیابت بیان کرد: دیابت بیماری‌ است که تمام دوره‌های زندگی انسان را از کودکی تا سالمندی تحت تأثیر قرار می‌دهد و مقابله با آن نیازمند آگاهی، پیشگیری و مراقبت مداوم در همه سنین است.

وی با اشاره به شعار جهانی سال ۲۰۲۵ با عنوان دیابت و محیط کار افزود: این شعار بر لزوم دسترسی همه افراد مبتلا به دیابت به مراقبت‌های یکپارچه، محیط‌های حمایتی و سیاست‌هایی تأکید دارد که سلامت، عزت نفس و توانایی خودمدیریتی آنان را تقویت می‌کند.

معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زاهدان اظهار کرد: هدف از اجرای برنامه‌های هفته ملی و روز جهانی دیابت را افزایش آگاهی عمومی نسبت به اهمیت پیشگیری، تشخیص زودهنگام و مدیریت مؤثر این بیماری عنوان کرد و گفت: توجه به دیابت نه تنها برای بیماران، بلکه برای جامعه، نظام سلامت و محیط کار نیز یک ضرورت است.

 دیابت؛ اپیدمی جهانی
وی مطرح کرد: میلیون‌ها نفر از مبتلایان به دیابت در محیط‌های کاری با چالش‌هایی چون استرس شغلی، ساعت‌های کاری طولانی و تبعیض مواجه‌اند، در حالی‌که محیط کار باید فضایی حامی سلامت، امنیت روانی و کیفیت زندگی کارکنان باشد.

شیخ‌زاده ادامه داد: در هفته ملی دیابت، برنامه‌های آموزشی و آگاهی‌بخشی متعددی در سطح استان اجرا می‌شود، از جمله برگزاری کارگاه‌های آموزشی در محیط‌های کاری، ترویج تغذیه سالم و اطلاع‌رسانی درباره پیشگیری از دیابت انجام می شود.

وی در پایان خاطرنشان کرد: دیابت تنها یک بیماری نیست، بلکه چالشی جهانی در حوزه سلامت است که نیازمند همدلی، همکاری و مسئولیت‌پذیری جمعی است و توجه به تغذیه سالم، فعالیت بدنی منظم و آگاهی از علائم بیماری می‌تواند از بروز بسیاری از مرگ‌های قابل پیشگیری جلوگیری کند.

مدیریت دیابت نیازمند یک همبستگی ملی است؛ از نظام سلامت گرفته تا کارفرمایان و خود افراد. پذیرش این واقعیت که دیابت یک مسئولیت جمعی است، نخستین گام برای تبدیل محیط کار به فضایی امن برای سلامت و کیفیت زندگی کارکنان خواهد بود و در نهایت، تنها از طریق این مسئولیت‌پذیری مشترک می‌توان مسیر پیشگیری مؤثر و کاهش بار این بیماری بر جامعه را هموار ساخت.

انتهای خبر/